Reklama:
Reklama:
Reklama:

Popularne na forum

Po usłyszeniu tych słów już nie wytrzymałem, poszedłem pod jej blok. Dzwoniłem domofonem, zero odzewu. Akurat wychodził sąsiad, więc wszedłem na klatkę i zacząłem pukać do drzwi. Chciałem jej wytłumaczyć, że jest w błędnym myśleniu, że coś sobie uroiła. Nikt nie otworzył, ale od kolegi dowiedziałem się, że była wtedy w domu. Nie dała mi nawet znaku życia, a do tego kolegi pisała w tym czasie smsy, że dobijam się do drzwi. Odpuściłem. Wysłałem jeszcze wiele smsów z prośbą o rozmowę, nagrałem kilka wiadomości na pocztę. Zero odzewu. I taki stan trwa do tej pory. Stąd moje pytania: czy sądzicie, że faktycznie może być to ChAD? Do osób chorych: czy często zdarzało Wam się uroić sobie coś w głowie i zerwać kontakt z bliską osobą, zablokować ją wszędzie? Czy jak blokujecie takie osoby, to sprawdzacie, czy ta osoba się z Wami próbuje kontaktować, czy wręcz przeciwnie, uciekacie od tematu, bo uważanie że to już Was nie dotyczy? Czy faktycznie czujecie wrogość i nienawiść do bliskiej osoby, czy też z tyłu głowy macie jakąś myśl, że może źle robicie? No i przede wszystkim: Co robić w takiej sytuacji? Odpuścić? Wszelka ingerencja i szukanie kontaktu spotyka się z obojętnością i mam wrażenie, że tylko ją jeszcze bardziej zamyka. Ostatnie pytanie: Jak wygląda u Was zmiana przejścia manii w okres depresyjny lub remisji? Domyślam się, że bywa bardzo różnie, ale czy zdarza się, że następuje to z dnia na dzień? Czy też raczej jest to powolny proces? Będę bardzo wdzięczny za każdą odpowiedź, opinię i własne spostrzeżenia oraz doświadczenia.
3 komentarz
ostatni 2 miesiące temu  
Skoro pojawiły się tutaj już pierwsze wiersze, dołączam również dwa spośród własnych wierszy i tak jak przedmówczyni zachęcała, również i ja zachęcam do wstawiania własnej twórczości. Pozdrawiam Piotr Łuniewski
8 komentarz
ostatni 7 miesięcy temu  
Moim jakby tak powiedzieć głównym zainteresowaniem zawsze była sztuka i różne działania artystyczne. Kiedyś "redagowałam" własną gazetkę - tak na serio był to plagiat tekstów z jakiegoś pisemka dla dzieci. Rysowałam w mój wymyślony sposób żółwie. Wycinałam z papieru zwierzątka, bo mi niektórych brakowało w zestawach plastikowych zwierzaków, kopiowałam z książki "Alicja w Krainie Czarów" i robiłam z nich postacie do teatrzyków, robiłam kolaże, wycinanki, wymyślone przeze mnie ozdoby na choinkę. Teraz też dużo rysuję.Tylko nie wiem jak dalej to wykorzystać. Na razie nie mogę pracować ale się leczę i może kiedyś coś się uda. Ale lubię tworzyć. I tego się cały czas trzymam :)
166 komentarz
ostatni 7 miesięcy temu  
Biorę chlorprothixen czyli nieuzależniający w dawce 100mg. A zanim udało się go dobrać to stosowałam trazodon i doxepin z kiepskim rezultatem.
3 komentarz
ostatni 8 miesięcy temu  
Chlorprothixen nie uzależnia więc możesz go brać tak długo jak potrzeba. Myślę , że sama będziesz czuła kiedy można spróbować zmniejszyć dawkę lub odstawić. Moje problemy z bezsennością nie mijają od wielu lat więc leki będę musiała brać do końca życia.
2 komentarz
ostatni 8 miesięcy temu  
Cześć! Mam nadzieję, że u ciebie już lepiej i udałeś się do specjalisty. Ja dzisiaj byłam pierwszy raz u psychiatry i mam podejrzenie ChAD. Moje objawy nie są tak nasilone bo w ostatnim czasie prawdopodobnie przechodziłam przez hipomanie. Jeżeli masz ochotę popisać, wyżalić się to śmiało. Dużo zdrowia i spokoju!
9 komentarz
ostatni miesiąc temu  
Witam mam problem od tygodnia z penisem gdy chce się kochać z moja partnerka na początku chwilę stoi a za chwilę w niej traci na twardości, szczerze nigdy nie miałem z tym problemu, stawał jak konar dosłownie zawsze na zawołanie nawet od razu po wytrysku uprawiałem drugi raz sex bez przerwy, teraz jestem załamany spadła mi samoocena a mojej partnerce już się strasznie chce, dodam że naderwalem sobie wędzidełko ale już mnie nie boli za to w jądrze zacząłem czuć dziwne kołatanie niby taki minimalny ból no nawet nie wiem jak to nazwać ale czuje dyskomfort, i te prawe jądro podczas podniecenia idzie lekko w góre pod penisa, liczę na wasza pomoc, pozdrawiam serdecznie.
2 komentarz
ostatni 7 miesięcy temu  
Jako osoba z chad rozumiem twojego męża. Ja też mam za sobą incydent zerwania kontaktu z rodziną. Opamiętanie przyszło po 3 latach , bo zaczęłam ponownie brać leki. Oczywiście próba odbudowania relacji jest trudna. W oczach rodziny i znajomych jestem osobą niewiarygodną.( myślę , że tak jest , czuję chłód i rezerwę z ich strony). Życzę aby twój mąż opamiętał się zanim twój smutek zmieni się w niechęć do niego. Oczywiście masz prawo żądać rozwodu . Życie z chadowcem wymaga cierpliwości i poświęcenia. Jak minie mania pojawi się u męża depresja , lęk i myśli suicydalne. Dla ciebie oznaczałoby to kolejne zmartwienia. Życzę Ci żeby nie odbywało się to Twoim kosztem.
2150 komentarz
ostatni 8 miesięcy temu  
Reklama:
Reklama: